โลกกว้างต่างรู้อยู่แล้ว
ผ่องแผ้วผิดพลั้งหยั่งได้
ว่าล้วนเพื่อนแท้แน่ใจ
ท่องไว้เช่นนี้ดีจริง

หลบเร้นเผ่นลี้ที่ท้า
เก่งกล้าก่องรู้อยู่หิ้ง
เจ็บช้ำย่ำใช้ไยชิง
ถูกทิ้งเที่ยงแท้แลเป็น

บอกน้องท่องไว้ใช่พ้อ
ผิดก้ออย่าฟื้นตื่นเต้น
มิตรแท้แค่ย้ำลำเค็ญ
โปรดเว้นโทษไว้ให้กัน

อยู่ด้วยช่วยชี้ที่พลั้ง
หยุดยั้งที่แย้งแบ่งขั้น
หากข้าว่าช้ำจำนรรจ์
โทษนั้นจักน้อมยอมเอา

โปรดได้ไป่สู้กู่ร้อง
รุ่นน้องไม่ซึ้งพึ่งเข้า
โทษนี้กี่ขั้นบรรเทา
สุดเศร้าโศกซ้ำทำใจ

โลกกว้างต่างรู้อยู่แท้
ผิดแม้แค่น้อยปล่อยให้
ว่างเว้นเช่นนี้ดีใด
ชดใช้ชอกช้ำกรรมเวร


เพราะว่าช่วงนี้ไม่ค่อยจะมีผลงานทางด้านโคลงกลอนออกมาให้เห็นประมาณว่าหัวไม่แล่นก็เลยไปขุดกรุกลอนที่แต่งเก็บไว้เก่าๆ(แต่ยังไม่เคยลงที่ไหนมาก่อน)
กลอนนี้ เป็นกลอน ๖ ที่บังคับวรรณยุกต์ เอโท  เอกโท ไปตลอดวรรค  ยกเว้นแต่สองคำท้ายของกลอนรองและกลอนส่งที่ลงท้ายด้วยคำสามัญ
คำส่วนคำที่ ๕ ของกลอนรองกับกลอนส่งเป็นวรรณยุกต์อะไรก็ได้  นอกนั้นต้องใช้วรรณยุกต์ เอก โท  เอกโท  หมด  วรรณยุกต์เอกใช้คำตายแทนได้เหมือนโคลง
สี่สุภาพ  และนี่ก็คือ ๑ ในหลายๆกระบวนท่าไม้ตายที่เพิ่งจะเข็นออกมาเปิดเผย(ความจริงยังมีอีกหลายกระบวนท่าแต่ขอเก็บไว้ก่อน)