เพียงแค่บ่นระบายใส่อักษร
ใช่ออดอ้อน วาจา คราเปล่าเปลี่ยว
ไม่โทษฟ้า ก็ไม่รู้ โทษใครเชียว
เมื่อดายเดียว ขื่นขม ตรมทุกทาง
กำลังใจ มีมากจากน้องพี่
รู้สึกดี คำปลอบ คนรอบข้าง
ใช่เรียกร้อง ให้สน ที่บ่นวาง
เพียงอ้างว้าง เกาะกิน แทบสิ้นลม
ยามเขียนกานท์งานศิลป์จินต์สรรค์สร้าง
สมมุติเรื่องทุกอย่าง วางเหมาะสม
แต่งแต้มเติม เสริมถ้อย ร้อยคำคม
มีโศกตรม ถมทับ จับเป็นงาน
คิดคำพ้อง กรองร้อย ถ้อยขยับ
ให้สดับ กวีที่สื่อสาร
ชีวิตจริง ยากนัก จักคิดการ
มันไม่หวาน ดั่งถ้อย เราร้อยกรอง....
"สุนันยา"
ใช่ออดอ้อน วาจา คราเปล่าเปลี่ยว
ไม่โทษฟ้า ก็ไม่รู้ โทษใครเชียว
เมื่อดายเดียว ขื่นขม ตรมทุกทาง
กำลังใจ มีมากจากน้องพี่
รู้สึกดี คำปลอบ คนรอบข้าง
ใช่เรียกร้อง ให้สน ที่บ่นวาง
เพียงอ้างว้าง เกาะกิน แทบสิ้นลม
ยามเขียนกานท์งานศิลป์จินต์สรรค์สร้าง
สมมุติเรื่องทุกอย่าง วางเหมาะสม
แต่งแต้มเติม เสริมถ้อย ร้อยคำคม
มีโศกตรม ถมทับ จับเป็นงาน
คิดคำพ้อง กรองร้อย ถ้อยขยับ
ให้สดับ กวีที่สื่อสาร
ชีวิตจริง ยากนัก จักคิดการ
มันไม่หวาน ดั่งถ้อย เราร้อยกรอง....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
