ครั้นเมื่อกาล เคลื่อนผ่าน เสียนานเนิ่น
เวลาเดิน ขึ้นลง กี่องศา
เห็นผู้คน มากกว่าสิบ หลายลิปดา
ร้างเอกา ใจอ้างว้าง เคียงข้างเงา
เห็นข้อความ ที่ส่งให้ ไม่กล้าลบ
คราที่พบ ชวนให้นึก ถึงวันเก่า
เสียงพูดคุย ที่พร่ำบอก ว่ามีเรา
ต้องเก็บเอา ความรู้สึก ลึกข้างใน
ห่างกันไป ก็เติบโต บนสายทาง
แล้วก็ต่าง ได้พบเธอ เจอคนใหม่
แต่เบื้องลึก ความรู้สึก ของข้างใน
เรื่องของใจ ไม่มีใคร แทนที่กัน
เวลาเดิน ขึ้นลง กี่องศา
เห็นผู้คน มากกว่าสิบ หลายลิปดา
ร้างเอกา ใจอ้างว้าง เคียงข้างเงา
เห็นข้อความ ที่ส่งให้ ไม่กล้าลบ
คราที่พบ ชวนให้นึก ถึงวันเก่า
เสียงพูดคุย ที่พร่ำบอก ว่ามีเรา
ต้องเก็บเอา ความรู้สึก ลึกข้างใน
ห่างกันไป ก็เติบโต บนสายทาง
แล้วก็ต่าง ได้พบเธอ เจอคนใหม่
แต่เบื้องลึก ความรู้สึก ของข้างใน
เรื่องของใจ ไม่มีใคร แทนที่กัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
