......บางวโรกาศทรงคิดถึงมิ่งมเหสีถึงขนาดเสด็จไปเปิดพระโกศทอดพระเนตรพระศพของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทา..อยู่บ่อยครั้ง....นั่นย่อมแสดงให้ประจักษ์ได้ถึงพระอาการเศร้าโศกทุกข์ระทมพระทัยอย่างชัดเจน....และ..
...การณ์นี้...เจ้าจอมมารดาแพ(เจ้าคุณพระประยูรวงศ์)...ผู้เป็นรักแรกของพระพุทธเจ้าหลวงก่อนขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติ...เห็นเป็นที่..ขัดตา...นัก.....จึงให้จัดละครเรื่องลักษณวงศ์ขึ้นในตำหนัก...โดยจำเพาะเลือกตอนที่พระลักษณวงศ์หลบเข้าไปในฉากเปิดพระโกศพระนางทิพยเกสร...อันมีเนื้อร้องที่นำมาเป็นบทละครร้องกันดังนี้



......ส่วนพระจอมหลักโลกยิ่งโศกเศร้า

...เสด็จเข้าเคียงโกศมิวายหวัง

...ชักวิสูตรรูดรายพระฉายบัง

...พิลาปหลั่งชลเนตรลงเนืองนอง

......เปิดพระโกศมิ่งมิตรพิศพักตร์

...โศกสลักทรงไหม้ฤทัยหทัยหมอง

...สะอื้นอ้อนกรกอดพระโกศทอง

...ชลเนตรตกต้องพระปรางนาง

......เอาผ้าทรงลงเช็ดชลเนตร

...ภูวเรศมิได้คิดอางขนาง

...สะอื้นโหยโรยแรงกันแสงพลาง

...โอ้ว่าปรางแม่ยังอุ่นละมุนมือ

...พระน้องแก้วอยู่ไยในพระโกศ....

..........................



...บทละครร้องนี้ทำให้พระพุทธเจ้าหลวงทรงกริ้วเจ้าจอมมารดาแพยิ่งนัก......ทรงสั่งห้ามมิให้ร้องอีกเป็นอันขาด




......จากหนังสือเรียบเรียงโดย....กันยาบดี......