๐ดังฟังโทรศัพท์๐
๐ทุย
“สวัสดี...วิหคเพื่อนนกเอี้ยง
ไยส่งเสียงซึมเศร้าปวดร้าวแสน
เราอำลาท้องถิ่นทิ้งพิณแคน
มาอยู่แมนเมืองฟ้านภาลัย”
๐เอี้ยง
“สวัสดี...เพื่อนทุยมิ่งสหาย
ยังสบายดีอยู่....หรือมิใช่
ตั้งแต่เพื่อนจากเขาลำเนาไพร
เราก็เหงาฤทัยอยู่หนักหนา”
๐ทุย
“ทวนความหลังของเราครั้งเก่าก่อน
เพื่อนเคยอ้อนเกาะหลังเราเล็มหญ้า
สองเราเที่ยวสุขใจตามไร่นา
ชมพฤกษาหญ้าเขียวและเคียวรุ้ง”
๐เอี้ยง
“ดีเหมือนกันได้หวนทวนความเก่า
ครั้งสองเราพบพานอยู่บ้านทุ่ง
เพื่อนพาลุยนาหนองริมคลองคุ้ง
สูดกลิ่นฟุ้งธรรมชาติอากาศดี”
๐ทุย
“เราไถนา เช้า-เย็น ลำเค็ญแสน
ฟังเพลงแคนกล่อมทุ่งตามวิถี
ฟังกบเขียดหยอกเอินเพลินฤดี
ฟังดนตรีเรไรกล่อมใบข้าว”
๐เอี้ยง
“ฟังเสียงตุ๊กแกร้องดังก้องป่า
เหนือท้องนาเสียงกู่...สะนูว่าว
ลมกรากตาลฟ้าวเฟี้ยว...นกเกรียวกราว
เมฆสีขาวตั้งเค้าหม่นโปรยฝนพรำ”
๐ทุย
“ฟ้าคำรามดังลั่นสนั่นทุ่ง
เอี้ยงสะดุ้งพลาดท่าหัวคะมำ
ช่างเป็นภาพงามงดชวนจดจำ
เรานึกขำตั้งแต่นั้นถึงวันนี้”
๐เอี้ยง
“เราเองก็นึกขำ...เจ้าเพื่อนทุย
ที่เดินดุ่ยเล็มหญ้าใกล้ป่าขี้
เหม็นขนาด เพื่อนยังเดิน...เพลินฤดี
เราแอบหนีสหายตั้งหลายวัน”
๐ทุย
“เฮ้ย !!! ไอ้นี่...ตะเบ็งพูดเก่งจัง
เรื่องความหลังหลายอย่างก็สร้างสรรค์
เรื่องป่าขี้พูดไปทำไมกัน
มันน่าขันตรงไหนวะ...ไอ้นี่”
๐เอี้ยง
“อ้าว.....ก็นาย..ตะแบงเล่นแรงก่อน
เราก็ย้อนเพื่อนให้เป็นไรพี่
หากเพื่อนจะคิดโกรธก็โทษที
เราไม่มีเจตนาจะว่าแรง”
๐ทุย
“โทรศัพท์เติมเงินเราใกล้หมด
เราขอ-งดเจรจาถ้อยแถลง
เราไม่โกรธเพื่อนหรอกที่หยอกแรง
เราก็แกล้งให้เพื่อนโกรธ ขอโทษที”
เอี้ยง
“เออ....วันนี้...เอาไว้...แค่นี้ก่อน
เพื่อนลาจรอยู่เมืองฟ้าคงสุขี
ส่วนเราอยู่เมืองมนุษย์สบายดี,
อเวจี...บ๊าย บาย....สหายรัก”
๐ตั๊กแตน(ผู้ดักฟัง)
“เครื่องดักฟังเครื่องนี้ช่างมีค่า
บอกราคาอย่างน้อยแปดร้อยล้าน
ความจริงตั้งงบเกินประมาณการ
สามสิบล้านเท่านั้นแหละ... ฟันธง! ฯ(ไม่ฮา)
อริญชย์
๑๕/๒/๒๕๕๕
ขอบคุณภาพประกอบจาก www.google.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
