..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..
“กวีเอกแห่งวังเหงา?”
๐
ระยิบไหวใสแสงวับแห่งเขียว
เคลื่อนตัวเลี้ยวเกาะไต่ตามใบสน
แวบวับส่งทอท่ามความมืดมน
ด้วยอำนาจพลังตน..ผลน้อยนิด
เจ้าโดดเด่นเหนือสัตว์เดรัจฉาน
คราวที่ม่านราตรีคลี่คลุมปิด
ฤาละอองเศษดาวสกาวฤทธิ์
เนรมิตเป็นเจ้าเป้าสายตา
คืนที่สายลมเหงาเฝ้าทายทัก
คืนที่ตักตวงโศกอกผวา
คืนที่นั่งเงื่องหงอยปล่อยวิญญาณ์
คืนที่ถูกยถาคว้าครอบงำ
"ในทรวงฉัน..
เหมือนเปลวไฟแห่งฝันนั้นเลือนต่ำ
ประกายร้อนอ่อนคลายคล้ายถ่านดำ
ที่เปียกฉ่ำยากติดฤทธิ์เปลวไฟ.."
กำลังต้านสัจธรรมที่ล้ำสิทธิ์
ดั่งมือองค์เทวาฤทธิ์ชิดคว้าไขว่
กระชากฝันจินตนาคร่าหายไป
ปล่อยหัวใจแห้งเหือดเหลือเลือดลม
ไฟชีวิตรังแต่แพ้หิ่งห้อย
เจ้าร่างน้อยแสงคุ้นกรุ่นเหมาะสม
หนึ่งเจิดจ้า-หนึ่งคล้ำกำลังซม
อยู่ใต้เงื้อมือพรหม..ที่ชมเรา..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
