ซ่อนตัวตนมิอยากให้ผู้ใดเห็น
เพราะลำเค็ญชีวิตเคยคิดฝัน
ต้องพังลงกับตาเจ็บจาบัลย์
ทุกคืนวันขมขื่นยิ้มฝืนทน
ยอมพ่ายแพ้ทุกอย่างที่ขวางหน้า
ใครจะมาหรือจะไปมิใคร่สน
เหมือนสิ้นไร้ปลีกตัวมืดมัวมน
ปล่อยผู้คนหยามให้สะใจพอ
กระท่อมไม้กลางป่าที่อาศัย
เก็บพืชผักกินไปเห็ดไม้หน่อ
ใครเห็นก็กล่าวหาไอ้บ้าบอ
บ้างด่าทอหลายคำจนหนำใจ
คล้ายนินจาป่าเขาไม่เข้าเรื่อง
สังคมเมืองช่วงชิงความยิ่งใหญ่
ชายชราซ่อนร่างอยู่กลางไพร
อาบน้ำใสไหลหลั่งมาจากป่าภู
ใครจะเรียกไอ้บ้าหรือว่าปราชญ์
ก็แค่วาดถ้อยจำนรรจ์ให้มันหรู
หลายคนต่างหวาดผวาเมื่อมาดู
"ซดเลือดหมูดิบแล้วข้าหันมามอง!"ฯ
อริญชย์
๒๓/๔/๒๕๕๕
ขอบคุณภาพจาก
http://www.thaifilm.com/forumDetail.asp?topicID=2356&page=1&keyword=
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
