บัณฑิตฯนิทรา
นั่งหน้าจอรออ่านกานท์ของเจ้า
เมื่อคืนเศร้าเฝ้าลานบ้านอักษร
เพียงหวังไว้ได้ตอบมอบบทกลอน
กับอ่านย้อนกลอนเก่าเขาร้อยเรียง
จึงเป็นกรรมทำเอาคอเราแห้ง
ไร้เรี่ยวแรงแสร้งหนีไม่มีเสียง
เพราะออกปากตรากตรำลำนำเคียง
จึงขอเลี่ยงเสียงไว้อ่านในใจ
จวบตอนสายกายล้าตาเริ่มเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวร่างทรุดสุดทนไหว
จึงฝากกลอนก่อนเลื่อนเคลื่อนคลาไคล
แล้วจากไปในสรวงห้วงนิทรา
หวังประหนึ่งครึ่งวันกับฝันเฟื่อง
ผูกเป็นเรื่องเนืองนิจชีวิตหนา
ให้ได้พบคบเหง้าเหล่าเทวา
เทพธิดาอารักษ์ยามพักกาย
จึงเขียนกลอนอ้อนลานิทราจิต
ลงนิมิตฤทธิ์ฝันอนันต์หมาย
ขอลาไกลไปลับหลับสบาย
ทิวาวายบ่ายคล้อยค่อยเจอกัน
เมื่อคืนเศร้าเฝ้าลานบ้านอักษร
เพียงหวังไว้ได้ตอบมอบบทกลอน
กับอ่านย้อนกลอนเก่าเขาร้อยเรียง
จึงเป็นกรรมทำเอาคอเราแห้ง
ไร้เรี่ยวแรงแสร้งหนีไม่มีเสียง
เพราะออกปากตรากตรำลำนำเคียง
จึงขอเลี่ยงเสียงไว้อ่านในใจ
จวบตอนสายกายล้าตาเริ่มเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวร่างทรุดสุดทนไหว
จึงฝากกลอนก่อนเลื่อนเคลื่อนคลาไคล
แล้วจากไปในสรวงห้วงนิทรา
หวังประหนึ่งครึ่งวันกับฝันเฟื่อง
ผูกเป็นเรื่องเนืองนิจชีวิตหนา
ให้ได้พบคบเหง้าเหล่าเทวา
เทพธิดาอารักษ์ยามพักกาย
จึงเขียนกลอนอ้อนลานิทราจิต
ลงนิมิตฤทธิ์ฝันอนันต์หมาย
ขอลาไกลไปลับหลับสบาย
ทิวาวายบ่ายคล้อยค่อยเจอกัน
บัณฑิตเมืองสิงห์
ท่านบัณฑิต นิทรา คราหลับไหล
ขอองค์เทพ ปวงไท้ สรวงสวรรค์
นางฟ้างาม ท่ามธิดา มากำนัล
โปรยสุขสันต์ โรยร่วง ห้วงนิทรา
ให้พานพบ สบหญิง สิ่งครุ่นคิด
เกยเอยแอบ อิงแนบชิด จิตจ้องหน้า
นอนต้องกาย สัมผัสส่าย ร่ายตรึงตรา
ดั่งสมมารถ ปรารถนา พาเคียงครอง
เพียงจ้องหน้า มองพักตร์ ทักเพียงฝัน
ที่ท่านนั้น หลงใหล ใคร่สนอง
ชีวิตจริง ชีวันฝัน ฉันหมายปอง
เหมือนมีคู่ เคียงเรียงกรอง กลอนร่วมใจ
ตื่นขึ้นมา คราอ่าน ผ่านกลอนนี้
ถ้อยวจี ร้อยคำ นำครวญใคร่
ร้อยคิดถึง ร้อยรัก ปักทรวงใน
ฟื้นจากฝัน พลันเมื่อไหร่ ใฝ่ตามกานท์
เพียงมาต่อ คำครวญ หวนพินิจ
ให้ตรึงจิต ตรึงใจ ใฝ่ขับขาน
ตื่นจากฝัน เลื่อนลอย เรื่องวันวาร
โปรดจ้องอ่าน กลอนปลอบ มอบให้เธอ
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
