บัณฑิตฯนิทรา

นั่งหน้าจอรออ่านกานท์ของเจ้า
เมื่อคืนเศร้าเฝ้าลานบ้านอักษร
เพียงหวังไว้ได้ตอบมอบบทกลอน
กับอ่านย้อนกลอนเก่าเขาร้อยเรียง

จึงเป็นกรรมทำเอาคอเราแห้ง
ไร้เรี่ยวแรงแสร้งหนีไม่มีเสียง
เพราะออกปากตรากตรำลำนำเคียง
จึงขอเลี่ยงเสียงไว้อ่านในใจ

จวบตอนสายกายล้าตาเริ่มเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวร่างทรุดสุดทนไหว
จึงฝากกลอนก่อนเลื่อนเคลื่อนคลาไคล
แล้วจากไปในสรวงห้วงนิทรา

หวังประหนึ่งครึ่งวันกับฝันเฟื่อง
ผูกเป็นเรื่องเนืองนิจชีวิตหนา
ให้ได้พบคบเหง้าเหล่าเทวา
เทพธิดาอารักษ์ยามพักกาย

จึงเขียนกลอนอ้อนลานิทราจิต
ลงนิมิตฤทธิ์ฝันอนันต์หมาย
ขอลาไกลไปลับหลับสบาย
ทิวาวายบ่ายคล้อยค่อยเจอกัน

บัณฑิตเมืองสิงห์