ขอนอนต่อ..นะ   ของ "แหวงเอง"


ขอนอนต่ออีกนิด
ปล่อยความคิดคำนึงไปถึงเขา
คนที่ไร้รูปเสียงมีเพียงเงา
คนที่เราได้ยินในจินตนา

คนที่เราไม่รู้ว่าเป็นใคร
คนที่ใจของเราเฝ้าฝันหา
คนไม่เคยพบพักตร์ลักขณา
คนที่ส่งวิญญามายั่วเย้า

ซบหน้าลงกับหมอนสะท้อนจิต
ยิ่งหลับตาก็ยิ่งคิดถึงแต่เขา
เสียงน้ำในหัวใจไหลเบาเบา
สักพักก็ท้นเข้าท่วมเบ้าตา

จะบ้ากระมังนี่
อยู่ดีๆก็หวนคร่ำครวญหา
จะให้ใครสมเพชเวทนา
เราคงมีศรีธัญญา..เป็นที่ไป

อยากนอนต่ออีกนิด
นี่จะคิดถึงเขาไปถึงไหน
โอ้ใจเอ๋ยใจเราไม่เข้าใจ
เขานั้นอยู่แสนไกลเกินไขว่คว้า

งั้น..นอนต่ออีกหน่อย
จะยอมปล่อยตามใจปรารถนา
จะยอมปล่อยให้เงาเขาเข้ามา
แม้เป็นเงามายา..ก็ยินดี