..อันคำกล่าวว่าทอพอเถอะนะ
ลดเลิกละปะทะกันดีกว่าไหม
เราทุกคนพลกวีปรองดองใจ
เริ่มต้นใหม่เรื่องหมางใจโยนมันทิ้ง
..อาจมีบ้างบางอารมณ์ทำให้ฉุน
เขาอาจเอ่ยอ่อนละมุนทุกหยดลิ้น
แต่คนฟังคือเรากลับแปลปลิ้น
อารมณ์ศิลป์ก็แปรปรวนเป็นเคืองกัน
..ให้บ้านนี้เป็นที่พักยามเราท้อ
มาร่วมกันสานต่อและเติมฝัน
ใช้อักษรเป็นสื่อแทนใจกันและกัน
สมานฉันท์แทนสายใยในกวี..
..............................
.. แพง ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
