-- แด่เธอ...ผู้ที่เต็มไปด้วยโมหะ--

""โถนัชชาดูซะหน้าเขี๋ยวเขียว
ช่างคดเคี้ยวปากดีเสียนักหนา
เที่ยวไปรู้จุ้นจ้านมารมายา
เหมือนคนบ้าหาเรื่องมาเคืองกัน

ช่างเข้าใจผูกเงื่อนเกลื่อนรู้สึก
มีสำนึกผู้ดีบ้างไหมนั่น
นิสัยทรามหยามคนไปวันวัน
ตัวเองนั้นหมดค่างามยามแสดง"""
..กุสุมา.. ตะละแม่

พยายามสร้างความดีให้ชีวิต
ด้วยหวังสิทธิ์ภูมิใจในวันหน้า
ถึงลำบาก-บากบั่นกัดฟันมา
รอวันฟ้าสีทองส่องชีวี

พยายามปรามใจไม่ไหวอ่อน
กับคำหลอนย้อนยอกของพวกผี
มีสติ ตั้งใจตรองให้ดี
อย่าให้มีโมหะมาครอบครอง

ก่อนจะคิดว่าใครตรองให้มาก
แม้ลำบากจงอดทนอย่าหม่นหมอง
ใครจะว่าอย่างไรอย่าไปมอง
ถ้าเราทำถูกต้อง มันต้องดี

คำของคนบางคนปนยาพิษ
ใครคือมิตรใครศัตรูดูถ้วนถี่
รวมทั้งคนหลายหน้าพวกกาลี
ถ้อยวจีของมันนั้นอย่าฟัง

ก็บากบั่นฟันฝ่ามานานนัก
จึงมีหลักชีวีเป็นที่หวัง
กับคำคนติฉินหมิ่นชิงชัง
คือพลังผลักดันสู่วันนี้

ขออโหสิกรรมตามคำพุทธ
จงไปผุดไปเกิดเถิดยาหยี
ขอให้ท่านคิดการแต่ด้านดี
ขอให้พ้นอเวจีนะ....ที่รัก

natcha