ความรักเหมือนน้ำผึ้งเพียงหนึ่งหยด
ก็เลิศรสโลมใจมิให้เหงา
ดั่งน้ำทิพย์วิบแว่วอย่างแผ่วเบา
ก็กล่อมเกลารักรื่นให้ชี่นชม
ความผิดใจเพ่งโทษเฝ้าโกรธขึ้ง
ประดุจหนึ่งน้ำราดเข้าสาดถม
น้ำผึ้งเพียงหยดเดียวคงเชี่ยวจม
รักจึ่งตรมจืดจางต้องร้างรา
เมื่อรักกันใหม่ใหม่อภัยหมด
รักเปี่ยมรสหวานมันมั่นจริงหนา
แต่นานไปความชังมันชินชา
รักหมดค่าดั่งยาพิษพ่นฤทธิ์แรง
เมื่อรักกันไม่ได้ไม่ต้องรัก
แล้วจงหักห้ามใจให้เข้มแข็ง
จงปล่อยวางรักพล่อยที่คอยแทง
มาเปลี่ยนแปลงเป็นเพื่อนแห่งเรือนใจ
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
