ชื่อบทกลอน : ความเหงา...กับสายฝน
ผู้แต่ง : P2k_02 ^^~
นั่งมองฝนไหลรินริมหน้าต่าง
เราสองคนต้องห่างกันแสนไกล
หยาดเม็ดฝนแต่ละเม็ดหยดลงไป
พาหัวใจสั่นไหวระริกรอน
เธอรู้ไหมมีคนรออยู่ตรงนี้
รอคอยเธอคนดีไม่อาจถอน
สายฝนพรำลงมาไม่ขาดตอน
ยิ่งยอกย้อนให้หัวใจคิดถึงเธอ
ฉันนั่งเหงารอเธออยู่ที่เดิม
เฝ้าคอยเติมความหวังอยู่เสมอ
เผื่อสักวันเธอจะย้อนกลับมาเจอ
อย่าให้ฉันฝันละเมออยู่คนเดียว
มาตอนนี้สายฝนยังคงพรำ
หวนคิดถึงน้ำคำที่แลเหลียว
ปลอบประโลมยามที่ฉันเปล่าเปลี่ยว
เพียงเศษเสี้ยวก็ทำให้อุ่นใจ
อยู่ตรงนั้นสบายดีอยู่หรือเปล่า
คำว่าเรายังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม
คงไม่ได้เปลี่ยนใจไปหาใคร
ถ้าทำได้จะไปอยู่เคียงข้างเธอ
ขอฝากความคิดถึงไปกับสายฝน
ช่วยดาลดลให้ใจเธออย่าเผลอ
ไปตกหลุมรักใครเข้านะเออ
เพราะใจเธอเป็นของฉันเพียงคนเดียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
