ผู้แต่ สิตางศุ์
อนิจจาน้ำตาฉันไหลร่วง
ด้วยสุดหวงห่วงใยเกินไถ่ถอน
รำพึงเพ้อละเมอแม้ยามนอน
ถึงบังอรแก้วตาที่ลาไกล
เธอคิดถึงฉันบ้างหรืองว่างปล่าว
ยามเหน็บหนาวจะคนึงถึงฉันไหม
ยามเหนื่อยร้อนอ่อนล้าระอาใจ
จะมีใครคอยปลอบมอบอาทร
เพราะลึกซึ้งตรึงใจแค่ไหนเล่า
เพียงฉันเหงากว่ากาลเมื่อวันก่อน
ความห่วงหาอาลัยให้อาวรณ์
นึกถึงตอนที่เรายังอยู่เคียง
ด้วยสุดหวงห่วงใยเกินไถ่ถอน
รำพึงเพ้อละเมอแม้ยามนอน
ถึงบังอรแก้วตาที่ลาไกล
เธอคิดถึงฉันบ้างหรืองว่างปล่าว
ยามเหน็บหนาวจะคนึงถึงฉันไหม
ยามเหนื่อยร้อนอ่อนล้าระอาใจ
จะมีใครคอยปลอบมอบอาทร
เพราะลึกซึ้งตรึงใจแค่ไหนเล่า
เพียงฉันเหงากว่ากาลเมื่อวันก่อน
ความห่วงหาอาลัยให้อาวรณ์
นึกถึงตอนที่เรายังอยู่เคียง
สิตางศุ์ ๐๖๐๙๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
