ข้าพเจ้ายังยืนมองความว่าง
ที่รักแห่งสรรพสิ่งหมุนวน
หากเพียงใครสักคนมองเห็นแล้ว
มิอาจเอื้อนเอ่ยคำไร้นิยาม
ในโศลกแห่งห้วงอารมณ์ซึ้ง
ในกลอนกวีแห่งรสโหยหวน
ในเสียงเพลงที่ได้ยินเพียงเรา
ข้าพเจ้ายืนต้นตาย...เหนื่อยใจ
หากเหลือเวลาในกวีเพียงสามวรรค
คงกล่าวไปเพียงเสี้ยวใจ
คงไร้วจีกาลใดๆ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
