รู้แต่ว่า หนาวเหน็บ เจ็บเพราะรัก
ต้องหยุดพัก รักขม ระทมไหว
รักหนอรัก ทั้งชื่น และขื่นใจ
แต่ทำไม เรียกร้อง ว่าต้องการ
ปากก็บอก ว่าเบื่อ ไม่เชื่อแล้ว
คงไร้แวว ภิรมย์ สมสนาน
แต่ไฉน ใจเอย มิเฉยนาน
เมื่อกาลผ่าน ลืมเฉย ที่เคยตรม
กลับไขว่คว้า รักใหม่ หมายเกี่ยวข้อง
เป็นครรลอง ของคน ที่บ่นขรม
บางครั้งมี รักซ้อน ซ่อนระทม
ยังนิยม มีรัก เป็นหลักชัย.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
