กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว
ได้เห็นแววประกายตามาปราศรัย
เหมือนดอกไม้แย้มบานตระการใจ
อบอุ่นละมุนละไม, ในสายลม
คือเจ้าหญิงอ่อนแอตาแลเห็น
ส่วนฉันเป็นเจ้าชายสง่าสม
อยู่ที่เมืองสันติตามนิยม
ยุคอาณานิคม, สีชมพู
อยู่มาวันหนึ่งเจ้าหญิงก็หายลับ
มังกรจับตัวไปใจอดสู
ส่วนเจ้าชายไม่รอเข้าต่อสู้
ฆ่าศัตรูมังกร, แล้วย้อนมา
แล้วครองรักด้วยกันจวบวันนี้
ต่างก็มีความสุขทุกคุณค่า
เป็นนิทานก่อนนอนตอนหลับตา
สร้างศรัทธาพาฝัน, นิรันดร
ชีวิตจริงยิ่งหายิ่งล้าถอย
ฝันเลื่อนลอยคอยนานแต่กาลก่อน
มันไม่เหมือนนิทานอ่านก่อนนอน
เป็นบทสอนตอนจบ, พบนิรันดร์
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อกี้นี้
ฉันเคยมีเธออยู่เป็นคู่ฝัน
พอสักพักรักเลี่ยนก็เปลี่ยนพลัน
นิทานมันไม่คุ้น, ดูวุ่นวาย!
...................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
