เตือนณัชชาอย่าเบลอเพ้อให้มาก
กลัวยุ่งยากโยงใยเยื่อใฝ่หา
เขาเผ่าหงส์ทรงศักดิ์ลักขณา
เราเผ่ากาค่าเห็นว่าเป็นดิน
อย่าหลงเหลิงเพลิงรักคิดฝักใฝ่
จะเจ็บใจย่ำแย่เจียนแดดิ้น
นอนไม่อิ่มกินไม่หลับข้องคับจินต์
หยุดถวิลถิ่นดาวพราววิไล
จงหันมาหาคนที่บ่นถึง
นอนคำนึงนึกน่าน้ำตาไหล
เดวาดาคนนี้เฝ้ามีใจ
ซาบซึ้งในหนักหนาเฝ้าอาวอน
(......ไม่รู้วอนแบบไหน
)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
