.jpg)
อยากเขียนกลอนอย่างไรให้คนอ่าน
ให้ฉ่ำหวานถึงใจได้ไหมพี่
ให้ผู้อ่านเขาชอบก๊อปทั้งปี
อย่าให้มีเว้นว่างทุกทางไป
ให้ทุกคนเก็บกลอนไปนอนฝัน
ให้รำพันเพ้อถึงคะนึงไหว
แม้นได้อ่านเพียงนิดเฝ้าติดใจ
ใครต่อใครต่างเห็นว่าเป็นดี
มีคำชมป้อยอขอตามติด
ต่างก็คิดใคร่เป็นเช่นเรานี่
ให้โด่งดังทะลุฟ้าทั่วธานี
เปรียบกวีซีไรต์ในตำนาน...
ตื่น ตื่น ตื่น!.. อย่าฝันกลางวันหนา
ตื่นขึ้นมาฟังก่อนอย่าอ้อนหวาน
ไม่มีใครไหนชอบก๊อบจนบาน
เดี๋ยวก็คลานคางเกย..เอ๊ยหมดแรง
หากเป็นจริงอย่างหวังอย่านั่งบ่น
มีมากหน้าหลายคนค้นตามแผง
อยากเห็นตัวเป็นเป็นเอ็นแดงแดง
เพื่อขอแบ่งเวลาจี๋จ๋ากัน
คงไม่เหลือเวลาให้พวกบ้าน
เขาคงจะรำคาญซ่านกระสัน
เวลานอนก็กลอนวอนรำพัน
เวลานั้นก็พลิ้วผิดคิวรอ
ใครไหนอยากเก็บกลอนไปนอนกอด
มันไม่อุ่นไม่ออดหยอดคำขอ
อยากคว้าเอาเจ้าของลองพะนอ
เอามาคลอมาคลึง...ซึ้งกว่ากลอน.
ตื่นขึ้นมาฟังก่อนอย่าอ้อนหวาน
ไม่มีใครไหนชอบก๊อบจนบาน
เดี๋ยวก็คลานคางเกย..เอ๊ยหมดแรง
หากเป็นจริงอย่างหวังอย่านั่งบ่น
มีมากหน้าหลายคนค้นตามแผง
อยากเห็นตัวเป็นเป็นเอ็นแดงแดง
เพื่อขอแบ่งเวลาจี๋จ๋ากัน
คงไม่เหลือเวลาให้พวกบ้าน
เขาคงจะรำคาญซ่านกระสัน
เวลานอนก็กลอนวอนรำพัน
เวลานั้นก็พลิ้วผิดคิวรอ
ใครไหนอยากเก็บกลอนไปนอนกอด
มันไม่อุ่นไม่ออดหยอดคำขอ
อยากคว้าเอาเจ้าของลองพะนอ
เอามาคลอมาคลึง...ซึ้งกว่ากลอน.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
