.jpg)
อยากแต่งกลอนตามใจให้มั่วมั่ว
แต่ก็กลัวคนเขลาเฝ้าติฉิน
เข็ดขยาดหนักหนาเรื่องทานิน
เหมือนเอาหินไปกรีดใบมีดโกน
คงสิ้นคมลมลิ้นต้องสิ้นคิด
ถึงหมดสิทธิ์เงื้อง่าออกท่าโขน
กลัวถูกหาว่าบาปชอบหยาบโลน
ต้องกระโจนห้วงเห อเจี
แม้จัดคำพร่ำไปตามใจฉัน
ผู้อ่านนั้นก็จะผินโบยบินหนี
เขาบอกหยุดเถิดหนอขอซะที
มิได้มีคะแนนใดให้ได้ยล
จะแต่งกลอนอ้อนใครให้กลุ้มอก
เหมือนนรกคอยสาปทุกหาบหน
จำข่มใจเถิดหนอแค่ขอทน
ไม่ดิ้นรนแบบที่เห็นเช้าเย็นชาม
กดคีย์บอร์ดพรอดพร่ำคำว่ารัก
มันช่างหนักทุกข์กระหนาบเข้าหาบหาม
ให้ถูกใจใครเล่าที่เฝ้าตาม
ไม่งดงามจำนรรจ์หรือฉันใด
จึงแต่งต่อพอเสร็จสำเร็จกิจ
ไปตามคิดว่าไพเราะจะเหมาะไหม
เรียกว่าเขียนข้อความไปตามใจ
โปรดอภัยใดผิดคิดเอ็นดู...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
