.jpg)
น่าเศร้าหมองต้องตายวายชีวิต
เพียงแค่ฤทธิ์ความอยากมากความหวัง
มองว่าตนล้นฤทธิ์พิษพลัง
มิคิดยั้งสงสารผลาญชีวา
อยู่ที่ไพรในเขาเอากายซ่อน
ตามริดรอนล้มผึงถึงในป่า
มนุษย์หนอต่อไปให้เมตตา
สัตว์เกิดมารักชีวิตคิดเหมือนคน
หยุดเถิดหนอขอจงสงสารสัตว์
ท่านขจัดเขาไปได้หนึ่งหน
เกิดอีกชาติอาจถึงชะตาตน
กรรมเวียนวนครบรอบตอบกลับคืน
ควรเมตตาปรานีมีในจิต
ไม่เที่ยวคิดฆ่าเขาเราจงฝืน
เขาอยู่ป่าพากายหมายหยัดยืน
กลับถูกปืนเข่นฆ่าชีวาวาย
อุตส่าห์ กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย
กลับล่วงผรอยลงมาน่าใจหาย
บอกลูกยาว่าแม่ไม่อยากตาย
น่าเสียดายมนุษย์ไม่หยุดมือ
แม่จำใจไปก่อนจำจรจาก
แม่ขอฝากลูกยา ให้ป้าถือ
แม่จำพรากจากไปร้องไห้ฮือ
ความตายคือเครื่องพรากเราจากกัน
สล่าผิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
