ดอกไม้ในโลกมืด

ดอกไม้ในโลกมืด

ร้อยพันหมื่นดื่นบุปผาระดาโลก.
เพียงสักแผ่วลมโศกมาโยกไหว
ก็ปลิดปลิวลิ่วออกทั้งดอกใบ
และคว้างขวัญเพียงใดใครจะรู้

จึงต้องปลูกเลี้ยงไว้ให้ถนอม
ดอกจักหอมแย้มบานสราญอยู่
รดน้ำใจพรวนเมตตาพาเอ็นดู
เติมปุ๋ยรักให้กลีบชูสู่แสงดาว

มวลดอกไม้ผลิใหม่ในวันนี้
บริสุทธิ์ทุกที่ด้วยสีขาว
หยาดน้ำค้างทิพย์หยดรดใจพราว
หยาดความรักทุกคราวไม่เว้นวัน

แต่...ดอกไม้ในโลกมืดชืดและหนาว
หลุบกลีบกับฝันร้าวทุกคราวฝัน
ยามตื่นคอยหาดาวสักเงาจันทร์
มีแต่เพียง ปืน ควัน ระเบิด ไฟ

รอสักหนึ่งผีเสื้อมาเพื่อปลด
ออกจากฝันรันทดอาจสดใส
นำตะวันแย้มดอกออกไฉไล
ปวงบุปผาชายแดนใต้ได้เบ่งบาน

โน่น! ผีเสื้อกำจรว่อนลงแล้ว
ยินเสียงแว่วเพลงปรารถนามาขับขาน
ว่ามวลปีกแห่งเมตตาจะเบิกกาล
ก่อนลมปราณดอกไม้ดับกับไฟปืน

ณ ทิวทุ่งตะวันอันแสนไกล
มีดอกไม้ดอกใหม่ในดินผืน
ยืนหยัดกลางบุปผางามท่ามวันคืน
ด้วยน้ำใจดาษดื่นทั่วพื้นดิน

...........................

ตีพิมพ์หนังสือวิทยาจารย์ ฉบับเดือนสิงหาคม 2554