หมู่นี้ผมมีเรื่องเศร้าใจครับ  ไม่ค่อยมีอารมณ์แต่งกลอน

ก็เว็บเก่าผมนะซี  เขาเปลี่ยนห้องกลอนใหม่ แล้วปิดทางเข้าห้องกลอนเก่าโดยไม่บอกล่วงหน้าซักคำ

ทีนี้ปัญหามันมีอยู่ว่า อ้ายผมเองเป็นคนที่ชอบแต่งกลอนหน้าเว็บ ปกติไม่เคยเซฟเก็บลงเครื่องเลย

ส่วนใหญ่แต่งแล้วโพสต์เลย   มันก็เลยทำให้กลอนที่ผมแต่งมาทั้งปีหายไปหมดในพริบตา เพราะไม่สามารถจะเข้าไปเก็บกลอน

ที่ตัวเองเคยโพสต์ไว้ได้   เมื่อผมถาม เขาก็ตอบว่าให้ผมไปหาในคูเกิ้ล  แล้วคุณคิดดูว่ากลอนที่แต่ง

นับเป็นพันๆบทนั้น ในคูเกิ้ลมันจะมีซักกี่บทกัน ในเมื่อผมไม่ได้โด่งดังขนาดที่คูเกิ้ลต้องมาให้ความสนใจขนาดนั้นฮึ 

หลังจากไม่มีทางทำอะไรได้  ผมก็เลยจำเป็นต้องค้นในคูเกิ้ล(ตามที่เขาบอก)

และแล้วผมก็ได้พบเข้ากับเว็บๆหนึ่ง ในนั้นจะมีบรรดากลอนต่างๆที่ผมและคนอื่นๆโพสต์ไว้ในเว็บเดิมอยู่เต็มไปหมด

ชื่อกระทู้ก็ชือเดิม เนื้อหาเหมือนเดิม  ต่างแต่ชื่อคนแต่งเท่านั้นที่เปลี่ยนไปกลายเป็นชื่อคนอื่นแทน

คุณลองนึกดูสิว่า  เมื่อผมได้เห็นกลอนที่ตัวเองแต่งนับเป็นร้อยๆโพสต์ ต้องกลายเป็นชื่อคนอื่น(เฉพาะที่มีเวลาเข้าไปอ่านประมาณ 3-5%

เท่านั้น  ที่ยังไม่ได้อ่านยังมีอีกเพียบ)ในขณะที่เว็บเดิมที่เคยโพสต์ อันหลักฐานชิ้นเดียวที่จะแสดงว่าเราเป็นคนแรกที่โพสต์

ทั้งเวลา  วันเดือนปี  ได้ถูกตัดทางเข้าออกไปเรียบร้อยแล้ว  ถ้าเป็นคุณๆจะรู้สึกอย่างไร

ทุกอย่างเหมือนกันเด๊ะ   ราวกับว่าคัดลอกกันมาทั้งเว็บบอร์ดกระนั้น

เรื่องนี้จะว่าดีใจก็ดีใจอยู่  ที่จะได้เก็บกลอนที่ตัวเองเคยโพสต์ไว้  แต่มันอารมณ์เสียตรงที่บอร์เดิมมันถูกตัดทางเข้าออกนี่แหละ

อีกอย่างถึงเขาลอกไป ก็ไม่ได้เอาไปหมดทั้งร้อยเปอร์เซ็น  ทีแรกคิดว่าคงเก็บได้ซัก 60%

แต่ดูไปดูมา ความหวัง เหลือแค่ 30    ยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ  ตอนนี้ เหลือไม่ถึง 20% แล้ว

เนื่องจากเขาลอกไปบางหัวข้อเท่านั้น  แถมยังมีพวกกลอนที่เราเข้าไปแต่งคอมเม้นท์ให้คนอื่นๆอีก(ผมเป็นคนแปลก ที่กระทู้ตัวเองแต่งแย่

แต่คอมเม้นท์คนอื่นแต่งดีกว่ากระทู้ตัวเอง)

เป็นอันว่าความหวังที่จะได้กลอนของตัวเองกลับมาไว้ในเครื่องก็ต้องสลายไปตลอดกาล

เรื่องนี้  ทำเอาผมหมดอารมณ์ที่จะแต่งกลอนโพสต์ลงเว็บต่างๆไปเลย  ไหนจะต้องผจญกับพวกที่ลอกผลงานคนอื่นแล้วไม่ให้เครดิต

ไหนจะต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้อีก   

ไอ้เรื่องลอกกันไปนั้นผมไม่ถือเท่าไหร่หรอก  แต่สาเหตุที่ผมหัวเสียก็คือผมกลัวว่าวันหนึ่งข้างหน้าผมไปเจอกลอนตัวเองเองที่ถูกลอกไป

แล้วผมจะจำไม่ได้ว่านี่เป็นกลอนที่ผมแต่ง  เพราะว่าไม่ไดเซฟไว้ในเครื่องเลยนี่สิ

แบบนี้จะไม่ให้ผมหัวเสียได้ยังไง..........