.jpg)
อย่า ลากลูกกะล่อนเลี้ยง ยิงประตู
ทำ สับหลอกขาคู หยุดบ้าง
ข้อย ค่อยข่มเอาอยู่ เสียบสกัด
เจ็บ ก่ายผากปากค้าง แอ่นขึ้นเปลสนาม
อย่า ลวนลามลูบเลื้อย ใครอื่น
เหน็บ ตะคิวขมขื่น เจ็บน้อง
ข้อย ค่อยลุกฝืนยืน คลายเหน็บ
เบื่อ เสกเข้าใส่ท้อง ปากลิ้นฟูมฟอง
น่าฉงฉานเห็นงานเป็นลม เห็นนมสู้ตาย
เห็น..งานกองตรงหน้าระอาเหลือ
งาน..น่าเบื่อทรมานสุดต้านไหว
เป็น..ต้องหลีกหลบหลี้หนีห่างไกล
ลม..จะจับทันใดเมื่อเห็นงาน
เห็น..ช่องทางต่อต้านปัดป้องปิด
นม..เพียงนิดแสนชื่อใจให้กล้าหาญ
สู้..สุดฤทธิ์หวังได้ครองน้องนงคราญ
ตาย..กี่ครั้งยังสาบาน...ยังรักเธอ.
ริน ดอนบูรพา
๒๒ ส.ค. ๕๕
ใครทับไม่ร้อง พอท้องให้รับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
