พิลาปร่ำคร่ำคราง เสียงนางแก้ว
"สะบั้นแล้วฤๅรักจึงผลักไส"
เกลียวสวาทพี่ยังเจือด้วยเยื่อใย
เพราะเหตุใดเล่านวลจึงครวญความ
ข่าวลือขรมถมทรวงเจ้าหน่วงหนัก
ยังจงรักภักดิ์นวลอย่าด่วนหยาม
แม่อย่าพึ่งตีตราด่าประณาม
เถิดนงรามใจพี่พลีอนงค์
ในอุราหาหวั่นมั่นเพียงนุช
บริสุทธิ์รักแท้ใช่แลหลง
สายสัมพันธ์วันชื่นยังยืนยง
แม่เอยจงพินิจใจจิตชาย
ปภัสร์
๒๓ มีนาคม ๒๕๕๕
“หวั่น”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
