คิดถึงเขามากยิ่งกว่าสิ่งไหน
กว่าใครใครที่รู้จักและคุ้นเคย
แม้คิดมากเพียงใด ไม่อาจเผย
บอกได้เลย เพียงคำ ว่าคิดถึง
ยังคิดถึง ทุกคำ ที่พร่ำบ่น
คิดถึงคน ห่วงใย ให้รำพึง
คิดถึงมาก มิอาจ จะคำนึง
วันวันหนึ่ง คิดย้ำ แต่คำเดิม
.....เหงา..เศร้า..และคิดถึง.....
สวัสดีค่า..
ศิราณี ภาคพิสดาร งานเข้าแล้ว
มัวแจวงัด จัดกระดาน สำราญเหลือ
กระดานโน้นกระดานนี้อย่างเรือเกลือ
หลงปาดเหงื่อเหงื่อขนาดขยาดนา.....555
มองตะกร้า ฮ้า..จดหมายหลายฉบับ
เปิดอ่านปั๊บ สับสน คน..ค้นหา
ตั้งสติ อิติปิโส ภควา...
โอ้ขวัญมา..อย่าเตลิดเปิดเปิงไป.....555 อีกที
ย้อนจดหมายฉบับแรกแปลกยิ่งนัก
ชื่อชวนรัก ทักทาย นายคันไถ
สื่อความหมายหลายนัยให้ตื่นใจ
แต่เนื้อในอ้อยสร้อยร้อยรำพัน
ศิราณีอ่านไปไยไม่ถาม
ระบายความรู้สึก ไหว หวาม หวั่น
คนสนิทชิดใกล้ห่างไกลกัน
พบทางตัน ทุกวี่วัน หมั่นเปลี่ยนแปลง
อย่าจมปลักดักดานงานไม่ทำ
หน้าหมองคล้ำตาดำหลบขบไม่แข็ง
น้ำไม่อาบสาบเื้สื้อผ้าขาหมดแรง
ถ้วยชามแกงเรี่ยราดอุจาดตา
จับปากกามาระบายคลายความเศร้า
เป็นเรื่องเล่า เคล้านิราศ หวาดผวา
อ่านหนังสือดีๆเป็นเพื่อนยา
เริ่มเดินทาง ค้นหา ความพอดี
ศิราณีขอบอกคุณคันไถ
คุณป่วยใจอาการหนักคนรักหนี
เป็นโรครักรุมเร้าเหงาวจี
สาวคนนี้ หักคันไถ ได้ลงคอ
น่าหยิกนักเชียว...
ศิราณีรับเชิญค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
