ดั่งวิมาณในฝัน พลันวาดไว้
เป็นจริงได้เพราะเธอ พร่ำเพ้อหา
แกร่งดั่งเขาสูงเบียด เฉียดเมฆา
ล้อมภูผาด้วยสายหมอก ออกละมุน
ฟื้นชีวิตกลับคืน ขึ้นมาสู่
ทำให้รู้ว่าชีวิต ลิขิตหนุน
เหมือนขุนเขาเคล้าคลอไม้ ใฝ่การุณ
เป็นแรงจุน_เจือเผื่อแผ่ ให้แก่กัน
ขอขอบคุณทุกท่านมานะครับ สำหรับคำอวยพรที่ทำให้มีแรงใจ
ขอบขอบคุณน้องสาวคนสวยสำหรับภาพวาดที่แสนภูมิใจ
ขอขอบคุณบ้านกลอนไทยที่ทำให้มาเจอเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆที่แสนน่ารักทุกคน
ไม่ได้ทำใหญ่โตอะไรครับ ไว้เป็นที่สังสรรค์สำหรับเพื่อนฝูง พี่น้อง
ผ่านไปผ่านมาแวะมาคุยได้ทุกโอกาส ยินดีต้อนรับทุกท่านครับผม
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
