"ฉันมันก็แค่..เศษธุลีที่ไร้ค่า"
อ่อนใจรักหนักหนามากรรโชก
ร่ำวิโยคโศกศัลย์ถึงวันหมอง
เมื่อรู้ความตามจริงทุกสิ่งกอง
ร่วงลงท้องผองหล้าสู่ธาตรี
เมื่อวันวานกาลก่อนย้อนไปนั้น
เรามีกันฉันเธอปรนเปรอศรี
คอยดูแลแม้วันฝันร้ายมี
ดวงฤดีนี้แทบจะแนบดิน
ตอนรู้ว่าค่าฉันมันไร้ค่า
เธอเมินมาคราพบสบถวิล
กับชายหนุ่มดุ่มด้าวกลิ่นคาวจินต์
ที่ชีวินสินทรัพย์นับคณา
เธอบอกฉันมันจบหยุดรบเร้า
ฉันมันเท่าเงาฝุ่นวุ่นโทษา
เป็นเพียงเนื้อเชื้อรุ่ยผุยผงรา
หรือจะมาทาเทียบเปรียบเทวัญ
ฉันแอบคิดนิดหนึ่งในบึงอก
พร้อมความฟกฟูมฟอดแม่ยอดขวัญ
เธอปล่อยมือดื้อดื้อถือโทษกัน
เพียงแค่ฉันนั้นไร้เก็จใสวาว
ถ้าเงินย้ำสำคัญกว่าวันก่อน
ขอจงจรจากไปในกลางหาว
จะไม่เก็บเจ็บจำนำเรื่องราว
ใส่กล่องคาวสาวหลอกช้ำชอกทรวง
ร่ำวิโยคโศกศัลย์ถึงวันหมอง
เมื่อรู้ความตามจริงทุกสิ่งกอง
ร่วงลงท้องผองหล้าสู่ธาตรี
เมื่อวันวานกาลก่อนย้อนไปนั้น
เรามีกันฉันเธอปรนเปรอศรี
คอยดูแลแม้วันฝันร้ายมี
ดวงฤดีนี้แทบจะแนบดิน
ตอนรู้ว่าค่าฉันมันไร้ค่า
เธอเมินมาคราพบสบถวิล
กับชายหนุ่มดุ่มด้าวกลิ่นคาวจินต์
ที่ชีวินสินทรัพย์นับคณา
เธอบอกฉันมันจบหยุดรบเร้า
ฉันมันเท่าเงาฝุ่นวุ่นโทษา
เป็นเพียงเนื้อเชื้อรุ่ยผุยผงรา
หรือจะมาทาเทียบเปรียบเทวัญ
ฉันแอบคิดนิดหนึ่งในบึงอก
พร้อมความฟกฟูมฟอดแม่ยอดขวัญ
เธอปล่อยมือดื้อดื้อถือโทษกัน
เพียงแค่ฉันนั้นไร้เก็จใสวาว
ถ้าเงินย้ำสำคัญกว่าวันก่อน
ขอจงจรจากไปในกลางหาว
จะไม่เก็บเจ็บจำนำเรื่องราว
ใส่กล่องคาวสาวหลอกช้ำชอกทรวง
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
