.jpg)
ผกา-นารี
งามสุคันธชาติสะอาดหอม
ภู่-ผึ้งดอมฉ่ำประทิ่นในถิ่นฐาน
เฉกชายคอยถวิลหายุพาพาล
จนสุขซ่านสมฤดีจึงลี้ไกล
อีกนัยหนึ่งเปรียบนารีที่พร้อมศักดิ์
บุรุษรักลุ่มหลงอย่าสงสัย
หากมีคาวราคินสิ้นค่าไป
เป็นดอกไม้สิ้นหอมรอตรอมตรม
เหล่านงนุชดุจมาลีหลากสีสัน
เป็นดอกไม้แห่งวันอันสวยสม
ถึงแม้นอยู่กลางไพรไร้คนชม
ไม่ปรารมภ์เพราะเบ่งบานลานพนา
หากเจ้าคือเอื้องไพรไกลคนเห็น
ก็คงเป็นบุปผางามท่ามพฤกษา
คลี่กลีบดอกสวยใสไร้มายา
หอมระดาลำเลียงถึงเวียงไพร
ถึงแม้นเป็นกุหลาบสาปลิขิต
หนามแหลมลึกเพียงสะกิดโลหิตไหล
คอยชูช่อช้อยชื่นระรื่นใจ
จนกว่าใครมาตัดเฝ้าจัดจอง
หากเป็นดั่งสุมาลีที่โชยหอม
ชายก็พร้อมเด็ดไว้ใกล้ตาสอง
คงเป็นเพียงบุษบันแจกันทอง
ชายถือครองยอดพธูคู่แจกัน
บ้างอยากเป็นเช่นบานไม่รู้โรย
ไร้ระโหยแรงสุรีย์หลากสีสัน
ดอกแข็งแกร่งแช่มชื่นผ่านคืนวัน
เปรียบจอมขวัญงามตาทุกทิวาวาร
หากงดงามผ่านใดที่ในหล้า
จงงดงามอย่างมีค่ามีแก่นสาร
แล้วคลี่กลีบผลิดอกออกตระการ
ให้สมเป็นกุสุมาลย์ที่ผ่านรอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
