.jpg)
ทัณฑ์น้ำค้าง
หลังกลั่นค่าฟ้าค่ำเป็นน้ำค้าง
ก็โรยร่างร่วงกราวจากหาวหน
มาสร้างฝันวาดศิลป์ถิ่นมณฑล
บ้างร่วงหล่นซุกร่างกลางพนา
กังสดาลในเงียบงำดูล้ำลึก
ตกผลึกดวงแก้วแนวเถื่อน-ผา
หลังจู่โจมราตรีเพื่อลีลา
เพื่อเติมป่าทั้งป่าคืนค่าไพร
แล้วสังคีตกรีดเสียงสำเนียงรับ
สิ! สดับดุริย์ซอจากกอไผ่
สะท้อนแสงเงินยวงช่วงฟ้าไกล
โลกภายใต้สีดำพร่ำกวี
บ้างซุกร่างกลางซอกของดอกไม้
เพื่อปรุงดอกวันใหม่สดใสสี
เพื่อปรุงหอมบุหงาแห่งราตรี
เพื่อจักพลีร่างตนในอนธการ
ยามทิพย์ทองผ่องนภาเวียนมาถึง
อรุณซึ่งนำนกฟ้ามาขับขาน
โลกสุขแสนวิไลดอกไม้บาน
ทุ่งน้ำค้างตระการผ่านป่า-ดิน
ปีกผีเสื้อลอยฟ้ามาแตะแต้ม
บุปผาแย้มรับขวัญไม่มีสิ้น
ธรรมชาติสร้างสวรรค์อันโศภิน
ทุกชีวินพึ่งพาอาศัยกัน
เมื่ออำนาจแสงแดดขึ้นแผดฟ้า
คอยไล่ล่าผู้ด้อยให้ถอยหัน
จึ่งน้ำค้างสลายปลายเปลววัน
ผู้อ่อนแอย่อมพรั่นและหวั่นภัย
ยามพิภพงามพร้อยด้วยสร้อยศิลป์
วาวกวินน้ำค้างพร่างไสว
บัดนี้หวนสู่หาวคราวเป็นไอ
จะมีใครคำนึงถึงน้ำค้าง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
