สัญญาใจ

สัญญาใจ

รถเวลาขยับผ่านหลังกาลอิ่ม
แดดเช้าพริ้มทาบทองผ่องสมัย
ก็แตกออกดอกหวังสะพรั่งใจ
หอมอยู่ในห้วงวันอันสุนทรี

เราโอบกอดสัญญาคราหมายมั่น
แม้นผ่านวันผ่านเดือนเคลื่อนดิถี
รอบฉนำมิอาจกั้นฝันเสรี
ปีกฝันที่โบยโบกโลกอักษรา

เราเฝ้าเขียนบทกวีที่เรียวรุ้ง
เขียนถึงทุ่งทิวไพรดอกไม้ป่า
บนกระดาษมหัศจรรย์วันเวลา
บนขอบฟ้าขอบฝันฉันและเธอ

เมื่อเรากู่เสียงก้องในท้องฟ้า
เมื่อเราฝ่าอธรรมนำเสนอ
ดอกไม้จักแย้มดอกออกละเมอ
ผีเสื้อเพ้อกลางแดดแวดไม้งาม

มาเถิดมาผองเพื่อนมาเยือนทุ่ง
มีฝันปรุงเอื้ออิ่มแม้นลิ้มหนาม
เมื่อเรามีคนไร้ไปทุกคาม
เมื่อโดนหยามเจ็บอกสะทกนัก

เราติดในอันธการนานเท่าไหร่?
แวดอยู่ในวนหวังวังเวงหนัก
คอยสายลมพรมเอ่ยรำเพยรัก
ม่านเขลาชักเมฆหม่นให้คนช้ำ

ก่อนชีพร่วงลาแล้วอย่างแผ่วโผย
ต้นไม้โรยอย่าทิ้งผลให้คนย่ำ
รู้แตกหน่อกอใหม่อย่าใจดำ
นะ...จดจำสัญญาใจในผองเรา

รถเวลาขยับผ่านหลังกาลอิ่ม
โลกแย้มยิ้มชักม่านเปลี่ยนกาลเหงา
อีกครั้งที่มืดมิดปิดใจเรา
ผลักโลกเศร้ารีบเคลื่อนนะเพื่อนเอย