ชื่อกลอน : จะจดจำเธอไว้ไปตลอด
ผู้แต่ง : ทำมะดา
...................
ตรงเส้นโค้งขอบฟ้าเวลาเหงา
ยามราตรีสีเทาดูเศร้าหม่น
อยู่ในห้วงคำนึงถึงหนึ่งคน
ยาวนานจนเหว่ว้าสุดอาลัย
ยังจดจำรอยยิ้มพิมพ์ใบหน้า
ภาพแววตาปรากฏยังสดใส
ความคิดถึงเป็นห่วงเชื่อมโยงใย
แล้วส่งไปเป็นมิตรคอยติดตาม
ให้เธอหายร้อนรนทนฟันฝ่า
ปลอบโยนหยาดน้ำตาที่มาถาม
รอวันที่ฟ้าใสดอกไม้งาม
เกิดขึ้นยามเธอสุขได้ทุกคราว
จากความคิดคำนึงอันซึ้งซาบ
ไมตรีอาบไออุ่นกรุ่นกันหนาว
แม้ส่องแสงรางเลือนของเดือนดาว
ยังวับวาวสว่างอยู่กลางใจ
จะจดจำเธอไว้ไปตลอด
แทนอ้อมกอดเชยชื่นแม้คืนไหน
ความทรงจำไม่สร่างแม้ห่างไกล
เนิ่นนานไปไม่หวั่นนิรันดร.
....................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
