Re: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 เมษายน 2024, 07:30:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ร้อยกรองอิสระ บทกวีไร้ฉันทลักษณ์  (อ่าน 43102 ครั้ง)
ต้นก้ามปู
LV6 เทพบุตรกลอนประจำอำเภอ
******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 18
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 118


แสงสว่างเมื่อเต็มเจิดจ้าแล้วจักคืนพื้นที่ให้ความมืด


« เมื่อ: 26 มกราคม 2012, 04:10:PM »

๒๖ มกราคม

ลมร้อนวูบแล้วหนาว
ลมหนาววาบแล้วอุ่น
วูบวาบ วูบวาบ มดขนไข่ขึ้นบ้าน
ข่าวว่าปีนี้น้ำจะท่วมมากกว่าปีผ่าน
ไอ้ฝน (iPhone) ส่งเสียงจากอีศานว่า
ที่บ้านแห้งแล้งเหน็บหนาว
คนกรุงเทพฯ มีโอกาสใส่เสื้อกันหนาวหลากสีสัน
อย่างน้อยเวลาขึ้นรถไฟลอยฟ้าก็ไม่หนาว
รถเมล์วิ่งชิดขวาแล้วปาดเข้าจอดซ้าย
แท็กซี่ใช้แก๊สวิ่งฉลุย
แท็กที่ใช้ก๊าสต่อคิวยาวเหยียดหน้าปั๊ม
คนขับรถสบถค่าแก๊สถูกแต่ค่าก๊าสแพง
ไอ้หนุ่มเดินผ่านงงเต๊ก
gas กับ gas มันอย่างกันได้อย่างไร
ฝูงมอ'ไซค์ใส่เสื้อกั๊กจุกอยู่ทุกปากซอย
คำนวณแคลคูลัส
ความคุ้มค่าระหว่างเดินไปสองกิโลแคลลอรี
กับซ้อนท้ายมอ'ไซค์สิบสองบาท
ตัดสินใจเลือกอย่างหลัง เพื่อไปข้างหน้า
ลมร้อนวูบแล้วหนาว
ลมหนาววาบแล้วอุ่น
วูบวาบ วูบวาบ ราวงูเลื้อยถนน
ผ่านฝูงรถยนต์ส่วนตัวที่คลานเผาน้ำมันไปเรื่อย
รู้สึกอบอุ่นกว่าเดินบนฟุตบาธ
แคบกว่าที่หมาเยี่ยว
ชีวิตอาศัยอยู่กับความไม่แน่นอน
ทุกวินาฑีแน่นอนอย่างไม่แน่นอน
แน่นอน

วูบวาบ วูบวาบ


ต้นก้ามปู 2012-01-26

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ช่วงนี้ไม่ว่าง, เมฆา..., รพีกาญจน์, รัตนาวดี, amika29, ..กุสุมา.., ภู กวินท์, บูรพาท่าพระจันทร์, ทอฝัน, ♥หทัยกาญจน์♥, ไม่รู้ใจ, sucklife, Music, sunthornvit, กาญจนธโร, รัตติกาล, อริญชย์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Thammada, เนิน จำราย, รการตติ

ข้อความนี้ มี 21 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความมืดมิดเมื่อถึงที่สุด แสงสว่างเพียงปลายเข็มก็เจิดจ้ากว่าหมื่นตะวัน

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s