เย็นสายลมเย็นน้ำค้างอย่างเย็นยิ่ง
หวานหรีดหริ่งขับขานประสานเสียง
เพราะฟางหมอบกรอบแกรบแนบสำเนียง
สะท้อนเถียงนาน้อยคล้อยเสียงมา

บนผืนฟ้าแลว่าวเร้าส่ายส่าย
ประหนึ่งใครกวักมือหรือเรียกหา
ดูสิตัดดาวกระพริบระยิบตา
เคียงจันทราส่องสะท้อนกอดฟ่อนฟาง

ยายเตรียมผ้าตาก่อไฟไล่ไรยุง
ควันที่ฟุ้งซับแสงจันทร์อันพราวพร่าง
คล้ายคล้ายควันเรื่องระเรื่ออยู่ลางลาง
ไฟสว่างเร้ารบจะกลบควัน

ณ ราตรีงดงามยามนอนนา
ห้วงเวลาการระลึกบันทึกฝัน
ในอ้อมกอดฟ่อนฟางพร่างแสงจันทร์
คู่ดนตรีเพลงสวรรค์อยู่คันนา

แกล้มนิทานโบราณแต่กาลเก่า
ตายายเล่ากล่อมหลานแสนหรรษา
บ้างก็ลืมช่วยกันนึก หลาน ยาย ตา
ขณะหาว่าวสะนูอยู่ฟ้าไกล

จันทร์เอ๋ยจันทร์ขอเพราะจันทร์วอนจันทร์เจ้า........
ก่อนจะเช้าจะห่มเงาเจ้าได้ไหม
จั๊กจั่นเสียงรวนอย่าด่วนไกล
ขอฟังเพลงกล่อมใจยามหลับนอน

ลมเอยลมบนฟ้าอย่าแรงตก
เพียงกรรโชกว่าวสะนูอยู่ไว้ก่อน
ให้เสียงใสสุดสะแนนแล่นคำวอน
มาออดอ้อนความฝันบันดาลดล

ดลหัวใจเปี่ยมสุขใจในคืนค่ำ
น้ำค้างฉ่ำกับน้ำใจปานสายฝน
รอเพลาย่ำกลองยามมาเยือนยล
ก่อนผู้คนจะพักล้าหลับลานอน

ในยามนี้หอมลมดมน้ำค้าง
หนุนหมอนฟางฟกฟอดกอดไม้ขอน
ยามนอนนาฟังนิทานอันขาดตอน
ผญากลอนจากจากคนบนคันนา

ในคืนนี้จะหลับฝันไปจันทร์แจ่ม
แล้วจะแนมยิ้มรับกลับมาหา
ขณะร่างหลับใหลในผืนนา
จนกว่าดวงดาริกาจะลับไป....

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ