ยังจำได้...
สองมือใช้ ถือถ้วย ช่วยจับช้อน
ห่อปากเป่า ข้าวให้เย็น เป็นขั้นตอน
บรรจงป้อน หม่ำ หม่ำ อ้ำค่อยกลืน
แม่รื่่นรมย์ ชมว่า อ้าเก่งจัง
ติดตามหลัง น้ำถัด มิขัดขืน
อิ่มเสร็จสรรพ จับจุก ลุกขึ้นยืน
หลับตาตื่น ชื่นกาย หายโรคัง
ยามล้มลุก คุกคลาน ท่านหิ้วหอบ
ปากปลุกปลอบ ไม่เป็นไร ลูบไหล่หลัง
ยามตระหนก ตกใจ ไห้เสียงดัง
แม่ก็ยัง กอดกัน เรียกขวัญมา
ยามเหนื่อยอ่อน นอนเปล เฝ้าเห่กล่อม
มือแกว่งไกว ไปพร้อม อื่อ จา จ้า
ปัดยุงเหลือบ ริ้นไร ไต่ตอมตา
จำรอยยิ้ม พริ้มหน้า มิลาลาน
จากนี้ไป ไร้ร่าง เหลือว่างเปล่า
ไม่มีเสียง แม่เจ้า เล่าขับขาน
อยากหมุนวัน ผันเป็น เช่นวาวาน
คงแสนนาน หดหู่ มิรู้คลาย
อิทัง ปุญญะ ผะลัง ยังผล
ขอกุศล ขนบุญ เนื่่องหนุนหมาย
นำดวงจิต ปิดธรรม สู่สัมปราย
ภพสุดท้าย ศานติ สุขนิรันดร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
