Re: อิงนิทาน

" หมาป่ากับลูกแกะ "

หลานทั้งสอง ของปู่ คู่กับย่า
อีกสองคน ของตา ยาย.หน้าเฒ่า
ค่ำคืนนี้ มีนิทาน แต่นานเนา
มาซิมา ข้าจะเล่า ให้เจ้าฟัง

กาลครั้งหนึ่งเมื่อใดบอกไม่ถูก ยังมีลูกแกะขนยาวขาวสะพรั่ง
เดินรุกริกยิกตาน่ารักจัง ไร้ระวังลำพองท่องลำธาร

มีหมาป่าน่าชังยืนจังก้า หมายจับเป็นภักษายอดอาหาร
หาเรื่องราวกล่าวไปนิสัยมาร "เจ้าอาจหาญกวนน้ำขุ่นทำไม"

ลูกแกะน้อยถอยพลันสั่นสะท้าน "ข้าแด่ท่าน.กูรู.ผู้ยิ่งใหญ่
โปรดได้คิดนิดหน่อยค่อยพูดไป ว่าน้ำไหลเชี่ยวกรากจากท่านมา"

หมาป่างงตรงเข้าร่างเร่าร้อน "เมื่อปีก่อนเอ็งซ่าก่นด่าข้า"
"ไม่จริงดังทั้งเพเจรจา หนูชันษาอ่อนวัยได้ห้าเดือน"

"งั้นพ่อเอ็งแน่เลยเคยด่าเถียง ฟังสำเนียง.หัว.หาง.ท่าทางเหมือน"
กระโดดงับ.จับ.กัด.สะบัดเบือน ขนกลาดเกลื่อน.ตาพับ.ชีพดับลง

ท้ายคำกลอนสอนไว้ให้รู้ว่า ผู้ด้อยกว่าตัวนิดไร้พิษสง
หากพลาดพลั้งหนังเนื้อถูกเถือองค์ ยากดำรงอยู่ได้ท่ามภัยพาล

เงียบนิ่งนาน หลานปู่ตา หน้าสีเศร้า
น้ำคลอเบ้า(ตา) ย้อยลง ให้สงสาร
กรรมแรงจัด ตัดรอน แต่ก่อนกาล
จบนิทาน แค่นี้ สวัสดี...เอย

"เมตตาอุปถัมภิโตโลเก...เมตตาธรรมค้ำจุนโลก"
ธัมมะของผู้บริหารและนักการปกครอง

รพีกาญจน์ 59