Re: อิงนิทาน

ลูกชาวนา พาแกะ แทะเล็มหญ้า
ทุกวันมา น่าเบื่อ เหงื่อไคลไหล
แนวทุ่งกว้าง ห่างอยู่ ดูไม่ไกล
เชิงเขาใหญ่ ไม้หนา หมาป่ามี

หากวันใด ได้กลิ่น ถิ่นแกะอยู่
พวกมันรู้ กรูอ้อม ล้อมทุกที่
กระโจนใส่ ไล่ฟัด กัดทันที
แกะวิ่งหนี มีบ้าง พลาดพลั้งลง

ถูกคมเขี้ยว เกี่ยวขบ จบชีวิต
ตัวน้อยนิด ผิดทาง บ้างพลัดหลง
เป็นอาหาร จานใหญ่ ในป่าดง
เรื่องยังคง ไม่จบ ครบบทตอน

หลายวันผ่าน เหตุการณ์ นั้นสงบ
หมาป่าหลบ หายไป ไม่เห่าหอน
เด็กนำแกะ เลี้ยงนั้น เช่นวันก่อน
ตะวันรอน คิดหมาย หลายเรื่องอำ

เที่ยววิ่งร้อง ก้องกู่ บอกรู้ว่า
มีหมาป่า ฆ่าแกะ และขย้ำ
หลายครั้งเล่น เช่นนี้ ที่กระทำ
แค่ได้ขำ สามสี่ครั้ง หวังสุขตน

เช้าวันหนึ่ง ตะลึงงัน นั่นหมานี่
มันวิ่งรี่ ปรี่มา ดังห่าฝน
คงจะไล่ ไม่ทัน มันเวียนวน
ดูสับสน ฝูงแตก แกะแยกไป

เข้าหมู่บ้าน ลานลน หาคนช่วย
ถึงคราวซวย ไม่สน สักคนไม่
กลัวถูกหยอก หลอกขำ ซ้ำเก่าไง
จำมาได้ จากอีสป ครบนิทาน

แต่เหตุมัน ผันเปลี่ยน เวียนลิขิต
ให้ชีวิต เด็กนั่น พลันพ้นผ่าน
เล่าเรียนจบ ปริญญา มาช้านาน
ได้ทำงาน สส. วันต่อมา

หลายเรื่องเล่า กล่าวอ้าง เอาข้างถู
ทำเป็นรู้ ทุกอย่าง ช่างสรรหา
เด็กเลี้ยงแกะ ระบบใหม่ ในสภา
เอือมระอา กันทั่ว มั่วได้ใจ

โชคยังดี ที่ไม่ ใช่บ้านเรา
เมืองของเขา เล่ายาว กล่าวขานไข
ขอยืนยัน นอกเขต ประเทศไทย
อยู่ที่ไหน ไม่รู้ ดูเอาเอง.

ด.ช. นพ
1611490354