ผมว่าไม่ต้องแก้ไขอะไรนะ
กลอนที่เราเขียนสะท้อนความเป็นตัวตนของเราได้ดีที่สุด
แต่คงพอแนะกันได้ เฉพาะที่ผมใช้อยู่ ถ้าจะเป็นประโยชน์ก็ยินดี
๑ กลอนมี วรรคสดับ รับ รอง ส่ง
กลอนทั้งสำนวนก็ควรจะมีลักษณะเดียวกัน เรื่องราวที่นำเสนอก็เหมือนเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง
คุณสุชาติ สวัสดิ์ศรี เคยวิจารณ์ งาน “คำหยาด” ของกวี เนาวรัต์ พงษ์ไพบูลย์ ไว้น่าสนใจมาก
ทำนอง “งานกวีนั้น น่าจะมีอะไรมากกว่า สายลมแสงแดด เมื่อแสดงปัญหา ต้นเหตุแห่งปัญหา แล้ว ก็ควรแสดงทางแก้ปัญหาไว้ด้วย”
๒ ฉันทลักษณ์ เอก โท ตรี สูง ต่ำ สั้น ยาว ที่สัมผัสกับใจคนอ่าน ผมว่ามันเป็นเสน่ห์ของกลอน
๓ คำ การเลือกใช้คำเพื่อรักษาเรื่องราวไว้นั้น ต้องให้ความสำคัญตามข้อ ๒ เป็นอันดับแรก ผมว่าเราโชคดีที่เกิดเป็นคนไทย ภาษาไทย มีคำอยู่อุดมสมบูรณ์มาก
๔ ความกล้า กล้าที่จะนำเสนอ และที่สำคัญที่สุด เหมือนอย่างที่คุณทำอยู่ กล้าที่จะรับคำวิจารณ์หรือแม้แต่ ปฏิเสธ
เท่านี้ละครับ
พรายม่าน
สันทราย
๑๔.๐๑.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
