เมือ่สายลม แผ่วพัด เพื่อพัดผ่าน
โอบใจสู่ วันวาน พานถวิล
คิดถึงเธอ "ที่รัก" เป็นอาจิณ
หอมไอกลิ่น คลื่นฟ้า ฟากทะเล
แล้วน้ำใส นัยน์ตา พาหล่นร่วง
เมื่อใจท้วง ถึงรัก อันระเห
ก็เจ็บช้ำ ราวเท้า ก้าวซวนเซ
และภายใน ว้าเหว่ ทุกเวลา
ทั้งที่ยืน ฝืนยิ้ม ชิมลมหวาน
แต่กลับยิ่ง ทรมาน ครั้งไขว่หา
พร้อมกับความ ขมขื่น เข้าประดา
จนน้ำตา สุดกลั่น ไว้ภายใน
โอบใจสู่ วันวาน พานถวิล
คิดถึงเธอ "ที่รัก" เป็นอาจิณ
หอมไอกลิ่น คลื่นฟ้า ฟากทะเล
แล้วน้ำใส นัยน์ตา พาหล่นร่วง
เมื่อใจท้วง ถึงรัก อันระเห
ก็เจ็บช้ำ ราวเท้า ก้าวซวนเซ
และภายใน ว้าเหว่ ทุกเวลา
ทั้งที่ยืน ฝืนยิ้ม ชิมลมหวาน
แต่กลับยิ่ง ทรมาน ครั้งไขว่หา
พร้อมกับความ ขมขื่น เข้าประดา
จนน้ำตา สุดกลั่น ไว้ภายใน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
