ซดน้ำแห้วแทนยารักษาอก
ที่ช้ำฟกปวดแปลบแทบบ้าคลั่ง
จะโทษใครได้ล่ะ..ไม่ระวัง
โทษความงั่ง ความเง่า ของเราเอง
เห็นเขาเป็นเทพบุตรสุดสวาท
เทกระจาดให้รุกบุกข่มเหง
ดั่งลุ่มหลงเพลงธรรณ์ที่บรรเลง
หาได้เกรงฟอนไฟจะใหม้เรือน
แค่วาจาเย้าหยอกหลอกให้หลง
ความประสงค์ภายในให้แค่เพื่อน
เรากลับหลงเพ้อพร่ำทำบิดเบือน
แกล้งลืมเลือนตู่เอาเขาเป็นแฟน
หาใช่ผิดมากล้น...คนจะรัก
แต่อย่าเผลอพ่วงภักดิ์จนหนักแน่น
เว้นระยะห่างหนอพอแกน แกน
อย่ายึดแน่นสรณะ..จะปวดใจ
พระจันทร์ฯ ขอร่วมแจม my smile ด้วยคนนะ ไม่สันทัดกลอนเปล่าจริงๆจ้ะ เอากลอนแปดก่อนละกัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
