ธ งามแท้ วิลาวัลย์
หทัยนั้นประหวั่นรอน
สะกดแล้ว ณ เมืองดอน
มิทอดถอนฤทัยพลัน
จรดสู่ ธ แดนด้าว
จะค่ำเช้ามิสร่างขวัญ
สถิตล้วนปวรวรรณ
ฤาเจ้านั้นสวรรค์นาง
หทัยนั้นประหวั่นรอน
สะกดแล้ว ณ เมืองดอน
มิทอดถอนฤทัยพลัน
จรดสู่ ธ แดนด้าว
จะค่ำเช้ามิสร่างขวัญ
สถิตล้วนปวรวรรณ
ฤาเจ้านั้นสวรรค์นาง