ภุชงคปยาตฉันท์ ๑๒
๐ อุราไหวฤทัยรอน.................มิอาจถอนฤดีไกล
สะท้านขวัญประหวั่นใน............ละม้ายใจจะขาดรอน
๐ ประสบพักตร์ประจักษ์โฉม......ประดุจโคม ณ อัมพร
ละออองค์อนงค์อร...................ผินางฟ้าวิลาวัณย์
๐ พธูปรายชม้ายพักตร์............ก็นึกรักประจักษ์มั่น
มนัสตรึงคนึงฝัน.....................มิมีวันจะหันลา
๐ นรีใดมิหมายสิ้น.................จะมอบจินต์อภิญญา
ฤทัยวางมิสร่างซา.................กระจ่างหล้าและฟ้าดิน๚ะ๛
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๐ เพียงยลกระวนวาย................อุระชายมลายสิ้น
เนตรปรายละลายจินต์................ศิขรินทร์ถล่มพลัน
๐ วงพักตร์ก็งดงาม..................นะจะหยามและเย้ยจันทร์
ไม่พบประสบขวัญ...................ศศินั้นสิบั่นทอน
๐ ยามยิ้มประพิมพราย..............ฤติวายสยบอร
คิ้วโก่งขนงงอน.......................ดุจะศรพระจักรา
๐ หากแม้นสุดาดวง...................จิตะพ่วงและห่วงหา
ร่วมโศก ณ โลกหล้า..................จะละฟ้ามิอาลัย๚ะ๛
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
29 เมษายน 2024, 06:26:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ***นิราศเพรงกาล *** (อ่าน 10649 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
