หนึ่งในอารมณ์ซ่อนตรมร้ายลึก
ที่ผนีก ความเจ็บช้ำ นักหนา
เป็นความทรงจำประทับตรึงตรา
คำสัญญา รักมั่น ไม่แน่นอน
ยิบกระดาษไกว่กวาดมาขีดเขียน
ใต้แสงเทียน หลั่งไออุ่นร้อน
สร้างอารมณ์ กลั่นมาเป็นบทกลอน
แต่ละตอน หยาดน้ำตา ไหลริน
คำว่า"รัก" ร้อยเรียง หวานซึ้ง
ที่คำนึง อ่อนละลวย งามถวิล
ได้สัมผัส หลงเสน่หาจนชาชิน
มิอยากกิน แม้แต่ ข้าวปลา
ยอมทุกอย่างเพื่อจะหวังหมายปอง
เป็นคู่ครอง ให้ได้ ตามปรารถนา
สู้ตกน้ำ บุกลุยไฟ ไม่ระอา
แต่อย่างว่า สุดท้าย น้ำตาซึม
.................เศษเหล็ก.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
