ขอบคุณพี่ตะวันฉายมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
...อันกลกลอนอ่อนหัดดัดภาษา
อักษรายังวกวนปนหม่นหมอง
เขียนพอได้ให้ฤทัยใช้ประคอง
ไว้จับจองยาม เศร้าหม่น จนบ้ากลอน
...ช่วยชี้แนะบางถ้อยค่อยต่อเสริม
จะช่วยเติมเพิ่มมาว่าอักษร
บ้านเดียวกันปันแต่งแบ่งช่วงตอน
มาเว้าวอนอ้อนกาพย์ตราบทิวา...
...เอาภาษาร้อยเรียงเคียงมาเปิด
จะได้เกิดเพริศคำนำห่วงหา
กลั่นออกมาจากจิตคิดนำพา
สู่อักษรพาถ้อยมาร้อยเรียง...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
