.jpg)
หมาเห็นเมฆคิดไปด้วยใฝ่ฝัน
หากเป็นเมฆเช่นนั้นจะดีไหม
เทวดารู้เห็นในความนัย
จึงทวงถาม"จะเป็นไหมเดี๋ยวให้เป็น"
หมาดีใจได้เป็นเมฆลอยละล่อง
เป็นฟองฟ่องอยู่ฟากฟ้าส่ายตาเห็น
ลมมาพัดเมฆแยกแตกกระเซ็น
ความทุกข์เข็ญ..อยากเป็นลมให้สมใจ
เทวดาให้เป็นเหมือนเช่นอยาก
ลมพัดจากจรแจ้งทุกแห่งไหว
นึกคะนองด้วยฤทธิ์พิชิตไป
ทั้งต้นไม้ชายคาไร้ปารนี
ถึงจอมปลวกขื่นขมระทมพัด
ยังยืนหยัดอยู่ได้กระไรนี่
ควายอีตู้แปลกหน้าเข้าราวี
ขวิดหลายทีจอมปลวกนั้นก็พังครัน
ความเก่งกาจส่อเห็นความเป็นเอก
เทวดาจงเสกเสียเถิดนั่น
มาเป็นควายทุกข์ใจไปวันวัน
เขาล่ามมันด้วยเชือกนอนเกลือกตม
จนเห็นหมาตัวหนึ่งมาเดินใกล้
อยากหลุดออกเที่ยวไปสุขใจสม
อยากเป็นหมา..หมาที่ฟันแหลมคม
เทวดานึกตรอมตรม...เสกสมใจ
กลับเป็นหมาตัวเก่าแล้วเฝ้าคิด
ครวญพินิจดูท้องฟ้าพาหวั่นไหว
เทวดาร่ำมาแต่ไกลไกล
"อยากเป็นอีกอะไรไหนบอกมา"
"หมาบอกว่าเป็นหมาแสนดีแล้ว
ไม่คลาดแคล้วทุกข์เข็ญนั้นดอกหนา"
มองก้อนเมฆเมื่อสายลมพัดพา
มองควายตู้อยู่กลางนาอย่างรู้ใจ
อ่านกลอนเก่าแสนซึ้งคนึงหวน
ภาพรันจวนแจ่มแจ้งแห่งความหมาย
นานเท่าใดกาลเวลาเหมือนท้าทาย
จะห่างหายลับแล้วคลาดแคล้วใจ
มาเรียนรู้ปรัชญาอันลุ่มลึก เยี่ยงนักนักเขียนรางวัลโนเบลล์..อึอึ กันครับ
ดอกกระเจียว
ปล:กลอนนี้เขียนหลังวันเกิด หนึ่ง ไม่บอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
