.jpg)
๐ นั่งเหม่อมอง..ท้องฟ้า..คราใจเหงา
มีเพียงเงา..เคียงข้าง..มิห่างหาย
ยามลมจัด..พัดผ่าน..สะท้านกาย
ราวดั่งคล้าย..ปลายมีด..กรีดเนื้อใน
๐ เสียงขลุ่ยแผ่ว..แว่วเสียง..เพียงครวญคร่ำ
เหมือนน้ำคำ..พร่ำหา..คราหมองไหม้
ตะวันดับ..ลับแล้ว..กับแนวไพร
พร้อมกับใจ..ใครหนึ่ง..ซึ่งลบเลือน
๐ สายตาเล็ง..เพ่งผ่าน..ม่านฟ้าหลัว
ดูหมองมัว..หมองไหม้..ยามไร้เพื่อน
แหงนหน้ามอง..ท้องนภา..หมายหาเดือน
เดือนก็เคลื่อน..เลื่อนยัง..หลังเมฆา
๐ เหมือนบางคน..บางใคร..เคยใกล้ชิด
กลับหักจิต..ใจหลบ..ไม่พบหน้า
ราวดั่งจันทร์..วันเพ็ญ..ช่างเย็นชา
หลบร่างเร้น..กายา..พามืดมน
๐ จันทร์เจ้าแกล้ง..แฝงกาย..คล้ายเร้นหนี
จวบบรรจบ..ราตรี..ที่ฟ้าหม่น
เหมือนนวลนาง..ห่างหาย..จากกายตน
คล้ายล่องหน..จนลับ..กับเมฆินทร์
๐ เมื่อจันทร์แจ่ม..แย้มพราย..หลังกรายหลบ
กลับไม่พบ..หน้านวล..ครวญถวิล
อยู่กับความ..เหว่ว้า..จนชาชิน
จนไร้สิ้น..น้ำตา..เคยบ่านอง
๐ เก็บความช้ำ..คร่ำครวญ..ในส่วนลึก
ปิดผนึก..เอาไว้..ใต้ความหมอง
ลืมความสุข..ทุกเสี้ยว..ที่เกี่ยวดอง
แล้วนั่งมอง..ท้องฟ้า..สบตาจันทร์
มีเพียงเงา..เคียงข้าง..มิห่างหาย
ยามลมจัด..พัดผ่าน..สะท้านกาย
ราวดั่งคล้าย..ปลายมีด..กรีดเนื้อใน
๐ เสียงขลุ่ยแผ่ว..แว่วเสียง..เพียงครวญคร่ำ
เหมือนน้ำคำ..พร่ำหา..คราหมองไหม้
ตะวันดับ..ลับแล้ว..กับแนวไพร
พร้อมกับใจ..ใครหนึ่ง..ซึ่งลบเลือน
๐ สายตาเล็ง..เพ่งผ่าน..ม่านฟ้าหลัว
ดูหมองมัว..หมองไหม้..ยามไร้เพื่อน
แหงนหน้ามอง..ท้องนภา..หมายหาเดือน
เดือนก็เคลื่อน..เลื่อนยัง..หลังเมฆา
๐ เหมือนบางคน..บางใคร..เคยใกล้ชิด
กลับหักจิต..ใจหลบ..ไม่พบหน้า
ราวดั่งจันทร์..วันเพ็ญ..ช่างเย็นชา
หลบร่างเร้น..กายา..พามืดมน
๐ จันทร์เจ้าแกล้ง..แฝงกาย..คล้ายเร้นหนี
จวบบรรจบ..ราตรี..ที่ฟ้าหม่น
เหมือนนวลนาง..ห่างหาย..จากกายตน
คล้ายล่องหน..จนลับ..กับเมฆินทร์
๐ เมื่อจันทร์แจ่ม..แย้มพราย..หลังกรายหลบ
กลับไม่พบ..หน้านวล..ครวญถวิล
อยู่กับความ..เหว่ว้า..จนชาชิน
จนไร้สิ้น..น้ำตา..เคยบ่านอง
๐ เก็บความช้ำ..คร่ำครวญ..ในส่วนลึก
ปิดผนึก..เอาไว้..ใต้ความหมอง
ลืมความสุข..ทุกเสี้ยว..ที่เกี่ยวดอง
แล้วนั่งมอง..ท้องฟ้า..สบตาจันทร์
หวังเพียงจันทร์ ลบภาพ ที่สาปสั่ง
หอบความหลัง ฝังไป อย่าได้ฝัน
ที่เคยผ่าน พ้นเลื่อน เดือนปีวัน
ให้เปลี่ยนผัน ผ่านไป ดั่งสายชล
หอบความรัก หอบความฝัน หอบความสุข
หอบความทุกข์ ความระทม ที่หมองหม่น
หอบรอยยิ้ม หอบไออุ่น ดวงกมล
ให้ไกลโพ้น สุดแสน ดาวแดนไกล
เสียงขลุ่ยแผ่ว แว่วเสียง เพียงครวญคร่ำ
สิ้นน้ำคำ พร่ำหา คราหมองไหม้
เดือนคล้อยลับ หลีกเร้น เห็นแนวไพร
พร้อมกับใจ ทอแสง สู้แรงสูรย์..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
