สุริยันอัสดงล่วงลงแล้ว
เมฆาแผ่วมืดฟ้าหนาใจหาย
ดวงจันทราเคียงหมู่ดาวเข้าเรียงราย
เป็นประกายแสงสว่างกระจ่างทรวง
นั่งหนาวกายอาลัยรักขาดเพียงคู่
ยังไม่รู้จะมีไหนคนมาหวง
นอนคนเดียวเปลี่ยวกายขาดคู่ควง
อยากจะห่วยใยรักใครสักที
นั่งมองดาวพราวแสงราตรีอุ่น
มิเคยคุ้นรักร้อนอ้อนวิถี
อยากจะมีคู่รักอุ่นกลุ่นฤดี
ในยามนี้หนาวใจนักรักร้างกาย
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
06 มิถุนายน 2024, 07:28:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เรื่องเล่าจากรัตติกาล (อ่าน 8621 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: