.jpg)
"เสียงของความเงียบ"
ความอ่อนไหวคล้ายคลื่นคลั่ง..อย่างเย็นเฉียบ
เคลื่อนตัวเงียบเขย่ามานจนสั่นไหว
ซ่อนตัวแทรกแหวกเร้นความเป็นไป
แฝงตัวใต้คำปลอบกรอบจำนน
“ไม่เป็นไร”ฉากหน้าว่ายังไหว
แท้ลึกในหนักหนาพร่าเหตุผล
เรามิกลัวการหายไปในบางคน
กลัวเกมปล้น..ความเป็นเรา..ที่เขากลืน
ความเจ็บปวดที่สุดใช่หยุดรัก
สิ่งเจ็บหนักคือจากลาคราเป็นอื่น
เสียงของความเงียบงัน..วันเรายืน
กลางค่ำคืนว่างเปล่าที่เราเจอ
ความว่างเปล่าเงาเงียบเย็นเฉียบลึก
กลับรู้สึกอึดอัดชัดเสมอ
เต็มไปด้วยถ้อยคำอยากถามเธอ
คำตอบเอ่อล้นหวนล้วนเงียบงัน
บทพิสูจน์ถ้อยคำที่ซ้ำซาก
กับการจากของเขาไร้เงาผัน
“เรายังยืนได้ไหมเมื่อไกลกัน?
แรงบีบคั้นก่อปมข่มใจเรา
คงมิใช่บาดแผลที่แย่นัก
จึงอยากทักถามไถ่ในเรื่องเก่า
ยังเต้นแรงพอหรือใจ..หากไร้เงา
เลิกยื้อเขา..ไหวไหม..ถามใจเธอ
masapaer
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
