
ทุกรอยทรุดจุดรั่ว...กลัวเสมอ
ความคิดเหวอหวาดหวั่นไม่กล้าหือ
หวังพึ่งพิงอิงแอบแบบหารือ
อยากยุดยื้อถือความหวังอย่างอาลัย
เมื่อผลลัพธ์กับร่องรอยที่คอยถม
คือรอยปมผุพังเกินแก้ไข
กว่าความ"กล้า"มาถึงแทบถอดใจ
ก่อนก้าวข้ามผ่านไปไม่ง่ายเลย
แต่เมื่อกาลผ่านพ้นบนความเจ็บ
ยังคงเก็บเป็นภาพจำนำเปิดเผย
ในเหตุการณ์ผ่านผันมั่นเปรียบเปรย
"ชัยชนะ"ที่คุ้นเคย...ไม่เกินจริง.






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า